قدم به قدم با آیین نامه وسایل حفاظت فردی – 3

عینک:
ماده 20 – استفاده از عینک های با تراز حفاظتی برای کارگرانی که احتمال خطر برخورد اجسام به چشم آنها زیاد
است، ممنوع بوده و باید از عینک هایی با تراز ایمنی استفاده شود.
ماده 21 – شماره های درجه بندی و تیرگی فیلترهای محافظ چشم مربوط به انواع جوشکاری، برشکاری ، ریخته‌گری و شیشه و بلورسازی باید بر اساس جداول اســتاندارد مربوط به اشعه ها انتخاب شود. (جداول شماره 1 الی 6 ضمیمه)
ماده 22 – انتخاب شماره تیرگی فیلتر ها باید بر اساس نور محیط باشد تا نیازی به نزدیک شدن بیش از حد کارگر به
منطقه کار و در نتیجه استنشاق گاز های مضر نباشد.
ماده 23 – عدسی چشمی باید از هر گونه نقص ، حباب های هوا، خراشیدگی، فرورفتگی، علامت های قالب ریزی
شده، تحدب و تقعر، حرکت موجی یا ناخالصی های وارد شده در عدسی که احتمال ضعف بینایی را در استفاده از آن به وجود می آورد، عاری باشد.
ماده 24 – عیـنک حــفاظتی باید سبک ومحکم بوده، کاملاً روی صورت قرار گیـرد و در صورت لزوم به حفاظ های
جانبی مجهز شود.
ماده 25 – قاب عینک های حفاظتی برای کارگرانی که در معرض باد و یا گرد وغبار هستند، باید مقاوم، قابل انعطاف و ضد حساسیت بوده و کاملاً با صورت کارگر مطابقت داشته باشد.
ماده 26 – عینک های حفاظتی برای کارگرانی که با فلزات مذاب کار می کنند، باید در برابر حرارت مقاوم باشد.
ماده 27 – جنس قاب عینک های حــفاظتی برای کارگرانی که با مایـعات خورنده و گازهای خطرناک کار می کنند، باید نرم، قابل انعطاف و مقاوم در برابر مایعات و گازهای مذکور باشد. به نحوی که از نفوذ آنها به داخل چشم جلوگیری نماید.
ماده 28 – برای کارگرانی که دارای نقص بینایی بوده و از عینک های طبی استفاده می کنند باید از عینک هایی استفاده نمایند که ضمن تأمین بینایی کامل کارگر، شرایط ایمنی لازم را نیز برای آنان فراهم نماید.

کلاه ایمنی:
ماده 29 – کلاه ایمنی باید از مواد مقاوم در برابر احتراق ساخته شده و دربرابر ضربه و نفوذ اجسام تیز و برنده از مقاومت کافی برخوردار باشد و نیز برای افراد برقکار باید عایق در برابر الکتریسیته باشد.
ماده 30 – وسایل جانبی که بر روی کلاه ایمنی نصب می شود، باید ایمن بوده و از نظر وزن و جایگیری اصول و موازین ایمنی رعایت گردند.
ماده 31 – استفاده از قطعات فلزی در داخل پوسته کلاه ایمنی ممنوع می باشد.
ماده 32 – بایدبه محض مشاهده علائم فرسودگی در تجهیزات داخلی کلاه ایمنی، آنها تعویض گردند.
ماده 33 – لبه جلویی کلاه ایمنی نباید مانع دید اطراف و یا استفاده از عینک شود..
ماده 34 – وزن کلاه ایمنی به انضمام کلاف آن باید حداکثر 400 گرم بوده و در صورت اضافه شدن وسایل جانبی (لامپ، سپر محافظ صورت، بند چرمی چانه و غیره) نباید از 430 گرم بیشترشود.

ماسک:
ماده 35 – وسایل محافظ دستگاه تنفسی باید به گونه ای روی صورت قرار گیرند که هیچ گونه منفذی برای نفوذ گازها و ذرات گرد و غبار وجود نداشته باشد.
ماده 36 – شستشو و ضدعفونی نمودن ماسک ها فقط با رعایت دستور العمل ها و توصیه شرکت سازنده و همچنین
رعایت اصول ایمنی مجاز است.
ماده 37 – مواد تشکیل دهنده نیم فیلتر ماسک ها باید از جنسی باشد که در هنگام تنفس ذرات آن جدا نگردد.
ماده 38 – عدسی چشمی باید به گونـــه ای بر روی ماسک کامل نصب شود که از نفوذ گاز ممانعت بعمل آورد.
ماده 39 – عدسی چشمی ماسک کامل باید میدان دید مناسب و کافی را تـأمین نموده و باعث ایـــجاد اختــلال در دید
نشود.
ماده 40 – روی بدنـــه ماسک باید حداقل یک دریچه بازدم برای خروج گازهای تنفسی وجود داشته باشد.
ماده 41 – استفاده از فیلتر هایی که به دریچه دم مجهز می باشند بر روی ماسک های دارای دریچه دم ممنوع است.
ماده 42 – اتصال بین فیلتر و بدنه ماسک باید محکم و بدون منفذ بوده و فیلتر آن به سادگی قابل تعویض باشد.
ماده 43 – حداکثر وزن فیلتر همراه با نیم ماسک نباید از 300 گرم بیشتر و حداکثر وزن فیلتر همراه با ماسک نباید از 500 گرم بیشتر شود.
ماده 44 – فیلتر باید در برابر دما، رطوبت و مواد فاسدکننده مقاوم و مستحکم باشد و لایه های میانی آن در برابر مواد خورنده مقاوم بوده و همچنین ذرات آن برای استفاده کننده مضر نباشد.
ماده 45 – نوع فیلتر بکار رفته در انواع ماسک ها باید متناسب با نوع کار و شرایط محیطی و آلاینده های محیط کار باشد. (جدول شماره 7 ضمیمه)
ماده 46 – درج تاریخ تولید و انقضاء بر روی ماسک و فیلتر های آن الزامی بوده و برای فیلتر های ویژه (اکسید های نیتروژن – جیوه) باید مدت زمان استفاده و نوع کاربرد نیز درج گردد.
ماده 47 – در محیط هایی که میزان اکسیژن موجود در هوا کمتر از حد مجاز باشد کارگران باید از ماسک ها و تجهیزات هوارسان متناسب با نوع فعالیت و با توجه به دستورالعمل ها و توصیه های شرکت سازنده و همچنین رعایت اصول ایمنی استفاده نمایند.

کفش ایمنی:
ماده 48 – کارگرانی که احتمال سقوط اجسام سنگین روی انگشتان پای آن ها وجود دارد، باید از کفش یا چکمه با سرپنجه ایمنی استفاده نمایند.
ماده 49 – کارگرانی که با مواد خورنده سروکار دارند، باید ازکفش های لاستیکی یا جنس مقاوم در برابر این مواد استفاده کنند.
ماده 50 – کفش های کارگرانی که با فلزات مذاب، مواد داغ و خورنده کار می کنند، باید مقاوم بوده و لبه کفش برای جلوگیری از نفوذ مواد مذکور به داخل آن کاملاً به پا و قوزک پا چسبیده و فاقد سوراخ بند کفش باشد.
ماده 51 – کفش های مورد استفاده در عملیات برق باید نارسانا و فاقد هر گونه قطعه فلزی بوده، همچنین دارای زبانه متصل به دو طرف کفش وساق بلند باشد.
ماده 52 – در محیط هایی که احتمال بروز جرقه الکتریکی وجود دارد، کفش های کارگران باید فاقد هر نوع قطعه فلزی باشد.
ماده 53 – در محیط هایی که احتمال نفوذ اجسام تیز و برنده به کف پا وجود دارد، کارگران می بایست از کفش‌های مخصوص که در زیره آن ورقه فلزی مقاوم به کار رفته استفاده نمایند.

محافظ گوش:
ماده 54 – پلاگ باید به گونه ای باشد که به سهولت و بدون آسیب در مجرای گوش خارجی قرار گرفته، آن را بپوشاند و به راحتی از گوش خارج نشود.
ماده 55 – رعایت مسائل بهداشتی پلاگ ها الزامی بوده ودر زمان عدم استفاده باید در محفظه مخصوصی نگهداری شوند.
ماده 56 – گوشی حفاظتی باید کاملا لاله گوش را پوشانده،از مواد جاذب صدا ساخته شده ودر تماس مستقیم با پوست ایجاد عرق و حساسیت نکند.
ماده 57 – طول بـــاند اتــصالی گوشی حفاظتی باید متغیر و قـابل انـــــطباق با وضعیت سر باشد.
ماده 58 – قابلیت ارتجاعی گوشی حفاظتی باید به حدی باشد که از ایجاد هر نوع فشار یا ناراحتی برای سر جلوگیری نماید.
ماده 59 – بخش های فلزی گوشی حفاظتی باید در برابراکسید شدن مقاوم بوده و قابل ضد عفونی کردن باشد.

دستکش حفاظتی:
ماده 60 – دستکش های حفاظتی باید متناسب با خطرات احتمالی ناشی از کار انتخاب شوند.
ماده 61 – استفاده از دستکش حفاظتی برای کارهایی که احتمال درگیری آن با قطعات متحرک ماشین آلات وجود
دارد، ممنوع است.
ماده 62 – کارگرانی که با برق سروکار دارند، باید از دستکش های عایق الکتریسیته متناسب با جریان و ولتاژ الکتریکی مصرفی استفاده نمایند.
ماده 63 – بازوبند باید به گونه ای باشد که ضمن قرارگیری و تثبیت در محل خود، حفاظت یکپارچه را برای دست فراهم نماید.
ماده 64 – بازوبند و ساق دستکش باید حداقل به اندازه 8 میلی متر همپوشانی داشته باشند.
ماده 65 – نشانه گذاری دستکش ها باید علاوه بر مشخصات مشترک همه وسایل حفاظت فردی شامل موارد زیر باشد:
الف- اندازه (Size)
ب- حداکثر دما در مواردی که دمای مجاز برای تمیز کردن دستکش زیر 82 درجه سانتیگراد است.
ماده 66 – اندازه، جنس و شکل دستکش باید به گونه ای باشد که ضمن تامین راحتی انگشتان، حرکت آنها به سادگی
امکان پذیر باشد.

لباس کار:
ماده 67 – لباس کار کارگرانی که احتمال درگیری آنها با قطعات متحرک ماشین آلات وجود دارد، باید کاملا بسته، فاقد شکاف، چین خوردگی، پلیسه، لبه برگردان، درز و یا موارد مشابه باشد.
ماده 68 – آویـزان کردن زنجیر، ساعت، کلید و نظایر آنها و نیز استفاده از شال گردن و موارد مشابه روی لباس کار اکیداً ممنوع است.
ماده 69 – قسمت انتهایی و آزاد پوشش سر کارگران زن که با ماشین آلات دوار و یا در مجاورت آنها مشغول به کار می باشند بایستی بطور کامل داخل لباس کار قرار گیرد.
ماده 70 – لباس کار باید ضمن تامین حفاظت کافی، راحت، سبک و متناسب با بدن باشد.
ماده 71 – قسمت هایی از لباس کار که در تماس با بدن کارگرمی باشد، باید فاقد زبری، لبه های تیز و برجسته باشد تا از تحریک پوست و یا هرگونه عوارض دیگر جلوگیری بعمل آورد.
ماده 72 – جهت نشانه گذاری لباس کار برای مشخص شدن نوع حفاظت ایجاد شده، باید از علایم تصویری مربوط به آن استفاده گردد. (جدول شماره 8 ضمیمه)
ماده 73 – لباس کار جوشکاری باید در برابر پرتاب ذرات داغ فلزی حاصل از جوشکاری یا برشکاری مقاوم باشد.
ماده 74 – لباس کار جوشکاران و برق کاران باید از جنس نارسانا بوده و فاقد قطعات فلزی از قبیل دکمه، زیپ و موارد مشابه باشد.
ماده 75 – لباس کار باید حــتی الامـکان فاقد جیب بوده و در صورت نــیاز دارای در جیب باشد.

پیش بند:
ماده 76 – استفاده از پیش بند در مجاورت قطعات دوار و متحرک ماشین ها ممنوع است و در صورتیکه نوع کار اقتضاء نماید که حتما از پیش بند استفاده شود باید فاقد جیب، درز، بند جلو و قسمت های آویزان بوده و به بدن بچسبد.
ماده 77 – پیش بندهای محافظ در برابر شعله، جرقه و فلزات مذاب، باید تمام سینه را پوشانده و از جنس مقاوم در برابر شعله تهیه شود.
ماده 78 – پیش بند مورد استفاده برای کار با اسیدها، مواد قلیایی و سایر مواد خورنده، باید تمام سینه را پوشانده و از جنس مقاوم در برابر آن مواد تهیه شود.

وسایل و تجهیزات حفاظت فردی کار در ارتفاع:
ماده 79 – برای انجام هر گونه عملیات در ارتفاع، علاوه بر تامین جایگاه کار ایمن، استفاده از وسایل وتجهیزات حفاظت فردی کار در ارتفاع الزامی است.
ماده 80 – وسایل و تجهیزات حفاظت فردی کار در ارتفاع باید با در نظر گرفتن نوع کار، شرایط محیطی، وزن
شخص، ارتفاع و دیگر عوامل انتخاب شود.
ماده 81 – اسـتفاده از شوک گیر در وسایل و تجهیزات حفاظت فردی کار در ارتفاع که در اثر سقوط آزاد شخص، امکان وارد آمدن فشار زیادی به بدن وی وجود دارد، الزامی است.
ماده 82 – استفاده از میخ پرچ برای اتصال اجزای انواع کمربند ایمنی و هارنس ممنوع است.
ماده 83 – قبل از استفاده از وسایل و تجهیزات حفاظت فردی کار در ارتفاع بایستی از سالم بودن اجزای آن اطمینان حاصل نموده و در صورت نیاز، اجزای آسیب دیده تعویض گردد.
ماده 84 – هنگام استفاده از طناب ایمنی، حداکثر جابجایی عمودی در زمان سقوط فرد نباید بیش از یک متر باشد.
ماده 85 – طناب های ایمنی باید با آب و مواد شوینده ضعیف شسته شده و توسط جریان هوا خشک شوند.

با ما همراه باشید.
تیم فروشگاه HSE Arya
www.HSEArya.com