قدم به قدم با آیین نامه وسایل حفاظت فردی – 3

عینك:
ماده 20 – استفاده از عینك های با تراز حفاظتی برای كارگرانی كه احتمال خطر برخورد اجسام به چشم آنها زیاد
است، ممنوع بوده و باید از عینك هایی با تراز ایمنی استفاده شود.
ماده 21 – شماره های درجه بندی و تیرگی فیلترهای محافظ چشم مربوط به انواع جوشكاری، برشكاری ، ریخته‌گری و شیشه و بلورسازی باید بر اساس جداول اســتاندارد مربوط به اشعه ها انتخاب شود. (جداول شماره 1 الی 6 ضمیمه)
ماده 22 – انتخاب شماره تیرگی فیلتر ها باید بر اساس نور محیط باشد تا نیازی به نزدیك شدن بیش از حد كارگر به
منطقه كار و در نتیجه استنشاق گاز های مضر نباشد.
ماده 23 – عدسی چشمی باید از هر گونه نقص ، حباب های هوا، خراشیدگی، فرورفتگی، علامت های قالب ریزی
شده، تحدب و تقعر، حركت موجی یا ناخالصی های وارد شده در عدسی كه احتمال ضعف بینایی را در استفاده از آن به وجود می آورد، عاری باشد.
ماده 24 – عیـنك حــفاظتی باید سبك ومحكم بوده، كاملاً روی صورت قرار گیـرد و در صورت لزوم به حفاظ های
جانبی مجهز شود.
ماده 25 – قاب عینك های حفاظتی برای كارگرانی كه در معرض باد و یا گرد وغبار هستند، باید مقاوم، قابل انعطاف و ضد حساسیت بوده و كاملاً با صورت كارگر مطابقت داشته باشد.
ماده 26 – عینك های حفاظتی برای كارگرانی كه با فلزات مذاب كار می كنند، باید در برابر حرارت مقاوم باشد.
ماده 27 – جنس قاب عینك های حــفاظتی برای كارگرانی كه با مایـعات خورنده و گازهای خطرناك كار می كنند، باید نرم، قابل انعطاف و مقاوم در برابر مایعات و گازهای مذكور باشد. به نحوی كه از نفوذ آنها به داخل چشم جلوگیری نماید.
ماده 28 – برای كارگرانی كه دارای نقص بینایی بوده و از عینك های طبی استفاده می كنند باید از عینك هایی استفاده نمایند كه ضمن تأمین بینایی كامل كارگر، شرایط ایمنی لازم را نیز برای آنان فراهم نماید.

كلاه ایمنی:
ماده 29 – كلاه ایمنی باید از مواد مقاوم در برابر احتراق ساخته شده و دربرابر ضربه و نفوذ اجسام تیز و برنده از مقاومت كافی برخوردار باشد و نیز برای افراد برقكار باید عایق در برابر الكتریسیته باشد.
ماده 30 – وسایل جانبی كه بر روی كلاه ایمنی نصب می شود، باید ایمن بوده و از نظر وزن و جایگیری اصول و موازین ایمنی رعایت گردند.
ماده 31 – استفاده از قطعات فلزی در داخل پوسته كلاه ایمنی ممنوع می باشد.
ماده 32 – بایدبه محض مشاهده علائم فرسودگی در تجهیزات داخلی كلاه ایمنی، آنها تعویض گردند.
ماده 33 – لبه جلویی كلاه ایمنی نباید مانع دید اطراف و یا استفاده از عینك شود..
ماده 34 – وزن كلاه ایمنی به انضمام كلاف آن باید حداكثر 400 گرم بوده و در صورت اضافه شدن وسایل جانبی (لامپ، سپر محافظ صورت، بند چرمی چانه و غیره) نباید از 430 گرم بیشترشود.

ماسك:
ماده 35 – وسایل محافظ دستگاه تنفسی باید به گونه ای روی صورت قرار گیرند كه هیچ گونه منفذی برای نفوذ گازها و ذرات گرد و غبار وجود نداشته باشد.
ماده 36 – شستشو و ضدعفونی نمودن ماسك ها فقط با رعایت دستور العمل ها و توصیه شركت سازنده و همچنین
رعایت اصول ایمنی مجاز است.
ماده 37 – مواد تشكیل دهنده نیم فیلتر ماسك ها باید از جنسی باشد كه در هنگام تنفس ذرات آن جدا نگردد.
ماده 38 – عدسی چشمی باید به گونـــه ای بر روی ماسك كامل نصب شود كه از نفوذ گاز ممانعت بعمل آورد.
ماده 39 – عدسی چشمی ماسك كامل باید میدان دید مناسب و كافی را تـأمین نموده و باعث ایـــجاد اختــلال در دید
نشود.
ماده 40 – روی بدنـــه ماسك باید حداقل یك دریچه بازدم برای خروج گازهای تنفسی وجود داشته باشد.
ماده 41 – استفاده از فیلتر هایی كه به دریچه دم مجهز می باشند بر روی ماسك های دارای دریچه دم ممنوع است.
ماده 42 – اتصال بین فیلتر و بدنه ماسك باید محكم و بدون منفذ بوده و فیلتر آن به سادگی قابل تعویض باشد.
ماده 43 – حداكثر وزن فیلتر همراه با نیم ماسك نباید از 300 گرم بیشتر و حداكثر وزن فیلتر همراه با ماسك نباید از 500 گرم بیشتر شود.
ماده 44 – فیلتر باید در برابر دما، رطوبت و مواد فاسدكننده مقاوم و مستحكم باشد و لایه های میانی آن در برابر مواد خورنده مقاوم بوده و همچنین ذرات آن برای استفاده كننده مضر نباشد.
ماده 45 – نوع فیلتر بكار رفته در انواع ماسك ها باید متناسب با نوع كار و شرایط محیطی و آلاینده های محیط كار باشد. (جدول شماره 7 ضمیمه)
ماده 46 – درج تاریخ تولید و انقضاء بر روی ماسك و فیلتر های آن الزامی بوده و برای فیلتر های ویژه (اكسید های نیتروژن – جیوه) باید مدت زمان استفاده و نوع كاربرد نیز درج گردد.
ماده 47 – در محیط هایی كه میزان اكسیژن موجود در هوا كمتر از حد مجاز باشد كارگران باید از ماسك ها و تجهیزات هوارسان متناسب با نوع فعالیت و با توجه به دستورالعمل ها و توصیه های شركت سازنده و همچنین رعایت اصول ایمنی استفاده نمایند.

كفش ایمنی:
ماده 48 – كارگرانی كه احتمال سقوط اجسام سنگین روی انگشتان پای آن ها وجود دارد، باید از كفش یا چكمه با سرپنجه ایمنی استفاده نمایند.
ماده 49 – كارگرانی كه با مواد خورنده سروكار دارند، باید ازكفش های لاستیكی یا جنس مقاوم در برابر این مواد استفاده كنند.
ماده 50 – كفش های كارگرانی كه با فلزات مذاب، مواد داغ و خورنده كار می كنند، باید مقاوم بوده و لبه كفش برای جلوگیری از نفوذ مواد مذكور به داخل آن كاملاً به پا و قوزك پا چسبیده و فاقد سوراخ بند كفش باشد.
ماده 51 – كفش های مورد استفاده در عملیات برق باید نارسانا و فاقد هر گونه قطعه فلزی بوده، همچنین دارای زبانه متصل به دو طرف كفش وساق بلند باشد.
ماده 52 – در محیط هایی كه احتمال بروز جرقه الكتریكی وجود دارد، كفش های كارگران باید فاقد هر نوع قطعه فلزی باشد.
ماده 53 – در محیط هایی كه احتمال نفوذ اجسام تیز و برنده به كف پا وجود دارد، كارگران می بایست از كفش‌های مخصوص كه در زیره آن ورقه فلزی مقاوم به كار رفته استفاده نمایند.

محافظ گوش:
ماده 54 – پلاگ باید به گونه ای باشد كه به سهولت و بدون آسیب در مجرای گوش خارجی قرار گرفته، آن را بپوشاند و به راحتی از گوش خارج نشود.
ماده 55 – رعایت مسائل بهداشتی پلاگ ها الزامی بوده ودر زمان عدم استفاده باید در محفظه مخصوصی نگهداری شوند.
ماده 56 – گوشی حفاظتی باید كاملا لاله گوش را پوشانده،از مواد جاذب صدا ساخته شده ودر تماس مستقیم با پوست ایجاد عرق و حساسیت نكند.
ماده 57 – طول بـــاند اتــصالی گوشی حفاظتی باید متغیر و قـابل انـــــطباق با وضعیت سر باشد.
ماده 58 – قابلیت ارتجاعی گوشی حفاظتی باید به حدی باشد كه از ایجاد هر نوع فشار یا ناراحتی برای سر جلوگیری نماید.
ماده 59 – بخش های فلزی گوشی حفاظتی باید در برابراكسید شدن مقاوم بوده و قابل ضد عفونی كردن باشد.

دستكش حفاظتی:
ماده 60 – دستكش های حفاظتی باید متناسب با خطرات احتمالی ناشی از كار انتخاب شوند.
ماده 61 – استفاده از دستكش حفاظتی برای كارهایی كه احتمال درگیری آن با قطعات متحرك ماشین آلات وجود
دارد، ممنوع است.
ماده 62 – كارگرانی كه با برق سروكار دارند، باید از دستكش های عایق الكتریسیته متناسب با جریان و ولتاژ الكتریكی مصرفی استفاده نمایند.
ماده 63 – بازوبند باید به گونه ای باشد كه ضمن قرارگیری و تثبیت در محل خود، حفاظت یكپارچه را برای دست فراهم نماید.
ماده 64 – بازوبند و ساق دستكش باید حداقل به اندازه 8 میلی متر همپوشانی داشته باشند.
ماده 65 – نشانه گذاری دستكش ها باید علاوه بر مشخصات مشترك همه وسایل حفاظت فردی شامل موارد زیر باشد:
الف- اندازه (Size)
ب- حداكثر دما در مواردی كه دمای مجاز برای تمیز كردن دستكش زیر 82 درجه سانتیگراد است.
ماده 66 – اندازه، جنس و شكل دستكش باید به گونه ای باشد كه ضمن تامین راحتی انگشتان، حركت آنها به سادگی
امكان پذیر باشد.

لباس كار:
ماده 67 – لباس كار كارگرانی كه احتمال درگیری آنها با قطعات متحرك ماشین آلات وجود دارد، باید كاملا بسته، فاقد شكاف، چین خوردگی، پلیسه، لبه برگردان، درز و یا موارد مشابه باشد.
ماده 68 – آویـزان كردن زنجیر، ساعت، كلید و نظایر آنها و نیز استفاده از شال گردن و موارد مشابه روی لباس كار اكیداً ممنوع است.
ماده 69 – قسمت انتهایی و آزاد پوشش سر كارگران زن كه با ماشین آلات دوار و یا در مجاورت آنها مشغول به كار می باشند بایستی بطور كامل داخل لباس كار قرار گیرد.
ماده 70 – لباس كار باید ضمن تامین حفاظت كافی، راحت، سبك و متناسب با بدن باشد.
ماده 71 – قسمت هایی از لباس كار كه در تماس با بدن كارگرمی باشد، باید فاقد زبری، لبه های تیز و برجسته باشد تا از تحریك پوست و یا هرگونه عوارض دیگر جلوگیری بعمل آورد.
ماده 72 – جهت نشانه گذاری لباس كار برای مشخص شدن نوع حفاظت ایجاد شده، باید از علایم تصویری مربوط به آن استفاده گردد. (جدول شماره 8 ضمیمه)
ماده 73 – لباس كار جوشكاری باید در برابر پرتاب ذرات داغ فلزی حاصل از جوشكاری یا برشكاری مقاوم باشد.
ماده 74 – لباس كار جوشكاران و برق كاران باید از جنس نارسانا بوده و فاقد قطعات فلزی از قبیل دكمه، زیپ و موارد مشابه باشد.
ماده 75 – لباس كار باید حــتی الامـكان فاقد جیب بوده و در صورت نــیاز دارای در جیب باشد.

پیش بند:
ماده 76 – استفاده از پیش بند در مجاورت قطعات دوار و متحرك ماشین ها ممنوع است و در صورتیكه نوع كار اقتضاء نماید كه حتما از پیش بند استفاده شود باید فاقد جیب، درز، بند جلو و قسمت های آویزان بوده و به بدن بچسبد.
ماده 77 – پیش بندهای محافظ در برابر شعله، جرقه و فلزات مذاب، باید تمام سینه را پوشانده و از جنس مقاوم در برابر شعله تهیه شود.
ماده 78 – پیش بند مورد استفاده برای كار با اسیدها، مواد قلیایی و سایر مواد خورنده، باید تمام سینه را پوشانده و از جنس مقاوم در برابر آن مواد تهیه شود.

وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع:
ماده 79 – برای انجام هر گونه عملیات در ارتفاع، علاوه بر تامین جایگاه كار ایمن، استفاده از وسایل وتجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع الزامی است.
ماده 80 – وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع باید با در نظر گرفتن نوع كار، شرایط محیطی، وزن
شخص، ارتفاع و دیگر عوامل انتخاب شود.
ماده 81 – اسـتفاده از شوك گیر در وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع كه در اثر سقوط آزاد شخص، امكان وارد آمدن فشار زیادی به بدن وی وجود دارد، الزامی است.
ماده 82 – استفاده از میخ پرچ برای اتصال اجزای انواع كمربند ایمنی و هارنس ممنوع است.
ماده 83 – قبل از استفاده از وسایل و تجهیزات حفاظت فردی كار در ارتفاع بایستی از سالم بودن اجزای آن اطمینان حاصل نموده و در صورت نیاز، اجزای آسیب دیده تعویض گردد.
ماده 84 – هنگام استفاده از طناب ایمنی، حداكثر جابجایی عمودی در زمان سقوط فرد نباید بیش از یك متر باشد.
ماده 85 – طناب های ایمنی باید با آب و مواد شوینده ضعیف شسته شده و توسط جریان هوا خشك شوند.

با ما همراه باشید.
تیم فروشگاه HSE Arya
www.HSEArya.com